ลำโพงสมัยใหม่ได้พัฒนาตามเทคโนโลยีแม่เหล็กไฟฟ้า โดยในช่วงปี 1920 วิศวกรชาวอเมริกัน Edward Kellogg และ Chester Rice ได้ประดิษฐ์ลำโพงแบบที่มีแม่เหล็กถาวร ซึ่งถือเป็นต้นแบบของลำโพงที่ใช้กันในปัจจุบัน

2. ทฤษฎีและหลักการทำงานของลำโพง

ลำโพงทำงานโดยใช้หลักการของ แม่เหล็กไฟฟ้า (Electromagnetism) และ การสั่นของตัวนำเสียง ซึ่งสามารถอธิบายได้ดังนี้:

1. แม่เหล็กไฟฟ้า (Electromagnetic Induction)ลำโพงใช้ขดลวดและแม่เหล็กถาวร ขดลวดถูกพันไว้รอบ ๆ วอยซ์คอยล์ (Voice Coil) ซึ่งอยู่ใกล้กับแม่เหล็กถาวร เมื่อสัญญาณไฟฟ้าไหลผ่านขดลวดในวอยซ์คอยล์จะเกิดแรงแม่เหล็ก และขดลวดจะสั่นตามสัญญาณไฟฟ้าที่ถูกส่งมา
2. การสั่นของตัวนำเสียง (Diaphragm)การเคลื่อนที่ของวอยซ์คอยล์จะทำให้แผ่นไดอะแฟรมที่ติดกับมันเคลื่อนที่เช่นกัน แผ่นไดอะแฟรมนี้จะทำให้เกิดการสั่นของอากาศ ซึ่งจะทำให้เกิดคลื่นเสียงที่เราได้ยิน
3. การแปลงสัญญาณไฟฟ้าเป็นเสียง (Signal Conversion)สัญญาณไฟฟ้าจากแหล่งเสียง เช่น เครื่องขยายเสียง หรือเครื่องเล่นเพลง ถูกส่งมายังลำโพง ขณะที่สัญญาณไฟฟ้าเคลื่อนที่ผ่านวอยซ์คอยล์ มันจะทำให้วอยซ์คอยล์ขยับตามแรงที่ถูกสร้างจากสนามแม่เหล็ก ซึ่งส่งผลให้เกิดเสียง

3. ประเภทของลำโพงและการใช้งาน

ลำโพงมีหลายประเภทตามการใช้งาน และรูปแบบของเสียงที่ต้องการ เช่น:

• ลำโพงแบบโคน (Cone Speaker): เป็นลำโพงที่ใช้ในเครื่องเสียงทั่วไป ใช้โคนหรือกรวยที่ทำจากกระดาษหรือพลาสติกในการสั่น
• ลำโพงแบบโดม (Dome Speaker): มีรูปทรงแบบโดม ใช้สำหรับเสียงแหลมในระบบเสียง
• ลำโพงซับวูฟเฟอร์ (Subwoofer): ใช้สำหรับเสียงเบสหรือต่ำที่มีความถี่ต่ำ
• ลำโพงสตูดิโอ (Studio Monitor): มีความแม่นยำสูง ใช้ในห้องบันทึกเสียง

4. ที่มาของทฤษฎีการสั่นเสียง

ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการสั่นของอากาศและการเกิดคลื่นเสียงมาจากการศึกษาของนักฟิสิกส์หลายคน เช่น Jean-Baptiste Fourier ที่ค้นพบว่าคลื่นเสียงสามารถถูกแยกออกเป็นหลายความถี่ที่แตกต่างกัน การค้นพบนี้นำไปสู่การพัฒนาเทคโนโลยีเสียงในลำโพงที่สามารถจำลองเสียงได้หลายประเภท